APRIL 2021 • DOOR ANNETTE BORN VOOR FITFORME
Valkuilen. Wie kent ze niet? Ze horen bij het leven. Heb je een maagverkleining? Dan krijg je er nog een paar valkuilen bij cadeau. Dat geldt voor vrijwel iedereen, dus troost je wanneer je jezelf weer eens tegenkomt.
Enige weken geleden deed ik een oproep over valkuilen. Hier heb ik via welk kanaal dan ook veel reacties op gehad. Dank voor jullie feedback, want juist op deze manier kan ik jullie een handreiking doen. Bovendien kunnen we van elkaar leren, elkaar een helpende hand bieden.
Met stip op nummer één
Staat het feit dat je na verloop van tijd weer terug kunt vallen in oude patronen. Voordat je jezelf enorm gaat straffen voor het feit dat je in oude valkuilen terecht komt; het is logisch dat je zo nu en dan zelfs terugvalt. Meer belangrijk is dat je jezelf weer herpakt. Niets is moeilijker in het leven dan het doorbreken van oude patronen, ze zijn zo lekker veilig én menselijk. We zijn te snel geneigd om te bedenken dat we het verpest hebben. Dat is niet zo. Je hebt iedere dag weer een nieuwe kans jezelf te herpakken. Zelfs ieder uur krijg je die kans.
Wat mij tot op de dag van vandaag erg helpt om mezelf aan de regels van mijn maagverkleining te helpen, is om mijn eten een dag van tevoren klaar te maken. Het zit in mijn systeem om iedere avond een lunchbox te maken. In mijn lunchbox zitten boterhammen, tussendoortjes. Ik maak een bakje vers fruit en een eiwitshake. Deze voeding verspreid ik over de dag.
Wanneer ik alles opgegeten heb weet ik twee dingen: ik heb goed en kwalitatief gegeten én ik ben niet in een valkuil getrapt. Bovendien heb ik geen honger gehad. En dat is de kern: voorkom honger en lekkere trek. Eet je te weinig dan ga je het niet winnen van de honger. Eet je te lijngericht, dan zul je vroeg of laat gaan hunkeren naar iets lekkers.
Het is dus van groot belang dat je goed eet, waarbij je de juiste keuzes maakt. En het is ook de bedoeling dat je af en toe de teugels laat vieren. Ook al heb je dan een maagverkleining, dat betekent niet dat je aan de ketting ligt. Iets lekkers eten moet je zo nu en dan vooral doen. Wees ook een beetje vindingrijk: echt iets lekkers te eten. Denk bijvoorbeeld eens aan een eiwitreep. Twee vliegen in één klap. Iets smakelijks én ook nog eens een product met veel eiwitten.
Valkuil nummer twee
‘Ik kan veel te veel eten’. Het gaat er niet om wat er allemaal in die maag past, het gaat erom dat je je aan de kleine porties op een dag houdt. Het is niet de bedoeling dat je gaat uitzoeken wat er allemaal in die maag past. De maag is een spier en je zult vaak op termijn weer meer kunnen eten. Een spier past zich uiteindelijk ook weer aan. Dus: hoe meer jij eet, hoe groter jouw porties worden, des te meer zul je in die maag kwijt kunnen.
Blijf bij die kleine porties. Merk je dat je na verloop van tijd honger gaat krijgen, raak dan niet in paniek. Honger is niet nodig. Honger is een signaal van het lichaam dat er energie nodig is. Daar moet je naar luisteren. Honger? Eet een boterham, een sneetje roggebrood, een bakje yoghurt, een stuk fruit.
Veel mensen zijn bang om van zo’n extra eetmoment aan te komen. Wees gerust. Je kunt beter de honger voorkomen door iets te eten dan de honger proberen te negeren. Je kunt er namelijk de klok op gelijk zetten dat je uiteindelijk gaat zoeken naar eten. Vaak resulteert dat in snaai- en graaigedrag. Juist dat moet je voorkomen.
Valkuil nummer drie
‘Ik wil zo graag dat gewicht wat ik in mijn hoofd had voor de operatie behalen’. Laat ik beginnen met het schrijven dat ik bovenstaande heel goed begrijp. Ook ik had na mijn operatie een beeld waarbij ik mezelf waande in een prachtige confectiemaat, flanerend over de boulevard van een tropisch eiland. Ik zou nu eindelijk eens afrekenen met dat overgewicht wat al zo lang mijn leven negatief bepaalde. Het werd een levensles. Nu weet ik namelijk dat we niet alles zelf in de hand hebben.
Na de operatie vallen we – als het goed is – af. Ons lichaamsgewicht stabiliseert en vervolgens komen we weer wat aan. Dat hoort bij een maagverkleinende operatie. Nee, dat aankomen is geen feest. Ik weet nog heel goed toen ik nog niet gestabiliseerd was dat ik enkel gefocust was op dat slanke postuur. ‘Was ik dat? Was ik die slanke vrouw in die etalageruit?’ Waarbij ik soms terugliep om mezelf daar echt van te overtuigen. Het was een euforische tijd.
Niet lang daarna kwam ik aan. Ondanks het feit dat ik me nog altijd aan de spelregels van de maagverkleining hield. Ik vond het een regelrechte ramp. Toch nam ik mezelf kritisch onder de loep. Ik was nog altijd veel afgevallen. Ik zou ervoor getekend hebben om dit postuur de rest van mijn leven te hebben, wanneer dit het eindresultaat zou zijn. En nu? Nu was ik niet tevreden. En daar ligt een hele grote valkuil.
Aankomen na een maagverkleinende operatie hoort er beslist bij. Ik zie ook dat aankomen veel psychisch leed veroorzaakt. Wanneer je te veel aankomt nadat je bent gestabiliseerd is het goed om jezelf streng onder de loep te nemen. Wees eerlijk. Hoe eet je? Hoe beweeg je? Hoe is het gesteld met je motivatie? Gaat er tussendoor toch te veel in aan snaai- en graaigedrag? Ja? Probeer jezelf op de rit te krijgen, vergeet namelijk nooit het doel waarvoor je de operatie hebt laten uitvoeren. Is jouw antwoord: ‘Nee’ – Is jouw eten op de rit, jouw beweegpatroon op de rit? Dan kan het zinvol zijn om eens terug te gaan naar de chirurg. Vergeet daarbij niet: ook de chirurg heeft geen toverstafje.
Een maagverkleining helpt je vaak het eerste jaar door, daarna zul je het moeten doen op eigen kracht. Een maagverkleining kent nog steeds geen garanties en soms verwachten we te veel van deze operatie.
De maagverkleining leerde mij zonder dat ik me daarvan bewust was dat ik ook moet accepteren dat ik nooit de slankste zal worden.
Dit proces nam behoorlijk wat tijd. Ik leerde dat ik reëel moest zijn in mijn verwachtingen en dat mijn lichaam uiteindelijk zelf bepaalt waar de grens ligt. Mijn lijf is namelijk, net als veel andere lijven, genetisch belast. Mijn lichaamspostuur is mede bepaald door mijn genen. Die genen zullen nooit doen wat ‘ik wil’. Daar kan ik niet tegen vechten.
Toen ik jaren geleden de stap naar de operatietafel maakte noemde ik mezelf een ‘aangespoelde walrus’. Iets wat niet echt bijdraagt aan een positief zelfbeeld. Na de operatie ging ik door alle fases waar we allemaal doorheen gaan. De euforie, de diepe dalen, de confrontatie met mezelf, maar ook het feit dat ik voelde dat ik mijn beste jaren had verspeeld aan lijnen en bezig zijn met mijn lichaamspostuur. Voor mij geen zwempartij, ik schaamde me. Voor mij geen broodje eten op straat, wat zal een ander daarvan denken? Voor mij geen kleding passen en uit de kleedkamer komen – ik ben geen kermisattractie! Geen achtbaan, want in kon niet in het karretje. Alles wat in het leven zo voor de hand kan liggen was voor mij dramatisch.
En dat wil ik jullie besparen. Laat alsjeblieft geen jaren aan je voorbijgaan waarin je enkel bezig bent met je lijf. Met je gewicht. Met je valkuilen. Accepteer dat het op een gegeven moment, zeker na een maagverkleinende operatie, goed is. Waar je ook eindigt. Besef altijd dat, wanneer je 10% van je gewicht bent afgevallen, dit al een enorme winst is voor je gezondheid.
Je bent MEER dan enkel de getallen op de weegschaal, al zul je graag MINDER willen zien.